Pakize, “Çocuklarımızı yetiştirmekle mükellef kıldığımız kadınlarımızı cahil bırakarak ileriye nasıl gideceğiz?” diyerek uzun konuşmasını tamamladı.
Osman bu sözleri gelecekte tekrar duyacak ve yeğenini sevgiyle anacaktı.
Pakize derin bir nefes alarak arkasına yaslandı. Acaba çizmeyi aşıp kırdım mı dercesine dayısının yüzüne baktı. Babasına böyle nutuk çekemezdi. Dayısının bakışlarındaki sevgi ile yüzündeki gülümsemeyi görünce rahatladı ve adeta hediye almışçasına sevindi.
Sayfa 130Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.