Düşündüm de birçok şiir yazdım üç beş hikaye ile de taçlandırdım. Geçen sene önce yazdığım bir kelime bile artık tatmin etmiyor. Hep eksik kalıyor. Gün geçtikçe yazdıklarım sıradanlaşıyor. Bu durum da beni, yazmak sana göre değil, diye söyletiyor. Aman canım dünyanın sonu değil ya :) yazmayı veririm, diyorum. Sonra kendime verdiğim sözü düşünüyorum: 30 yaşında kitap çıkaracaksın.
Beş altı ay öncesinde yine yazmak için çırpınıyordum. Bi zaman oldu - heh işte evet başlıyorum, bugün milat dediğim şiiri yazıp devam edeceğim... Şiir yazıldı da devamı için soğuk sular içtim yine bana mısın demedi. İştah kalmadı.
Şu an paradoks yaşıyorum. :) Elime kalem alamazken buraya gelip yazamadığımın ya da yazdığımın zevk vermemesini aktarıyorum. Neyse bir şarkı paylaşayım.
youtu.be/cqGuoXn6TeI
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.