Herkesin çok zor zamanları olmuştur. Hani şu, biraz uyuyunca geçeceğini düşünürken uyandığında kalbinin daha şiddetli acıdığı zamanlar...
Hani yüzünden düşen bin parçayken, soran olduğunda "Bir şey yok" dediğin... Kendinle bile konuşmaktan korkarken başkasına tek kelime etmek istediğin zamanlar...
Benim de oldu.. .
Uzunca bir süre kendimi toparlayamadığım zamanlar oldu. Bir telefon numarasını unutmak için binlerce araba plakası okuduğum zamanlar oldu. Komedi filmi izleyip biraz güleyim derken saatlerce ağladığım da oldu...
En sonunda öğrendim ki bazı şeyleri yaşamadan atlatamıyorsun. Üzülmek insanın doğasında var. Büyük sevgilerin sonundaki kayıplar elbette yıpratır insanı. Buna engel olamıyorsun. Yanlış olan acı çekmek değil. Yanlış olan o acının sonsuza dek süreceğini düşünmek, bir daha asla mutlu olunmayacağına inanmak... Oysa ki hiçkimse istese bile sonsuza dek yas tutamaz, bunu isteyerek bile başaramaz insan. Hayatın akışı içinde farkında olmadan şekil değiştiriyoruz ve neye şartlarsak kendimizi ona dönüşüyoruz...
Beni bir zamanlar üzen, uyku uyutmayan, aklıma geldikçe beni çıldırtan, unutmak istediğim şeyleri şimdi gülümseyerek hatırlıyorum.
Her şeye rağmen güzel günlerdi..