Bizim sevmediğimiz kimse yoktur. Belki gönlümüze biraz serin gelenler vardır.
Ama insan sadece kaştan, gözden, gövdeden mi ibaret ? Ayna dediğin, taşı toprağı, evi sokağı da gösteriyor. Mühim olan bu vücudun içini görebilmek. Kalbin aynasında ne var, ona ulaşabilmek.
Ne demişler; "Kendini bilen, Rabbini bilir."
Mümkün mü bu ?
Evet, mümkün!..
Nasıl ?
Unutarak !
Unutarak mı ?
Elbette !.. Unutmak olmazsa insanoğlu nasıl yaşardı bunca acı ortasında.
Ya hatırlamak !..
Evet, o da var. Ömür böyle geçiyor işte; kâh unutup kâh ağlayarak.