Beyoğlu'nun En Güzel Abisi'den sonra okuduğum ikinci kitabı oldu, Beyoğlu Rapsodisi. Ahmet Ümit gerçekten kalemine hayran olduğum, beni kitabın sayfalarında olayların akıcılığı ile tatmin eden bir yazar. Polisiye roman denilince aklıma hemen Ahmet Ümit geliyor.
Üç arkadaş, üç farklı karakter, üç farklı hayal ve yaşam tarzı... Kitap başlarda çok fazla olay olmadan ilerliyor olsa da yine de okurken asla ama asla sıkmıyor. Mükemmel bir akıcılığa sahip. Sayfaların nasıl geçtiğini anlayamadım diyebilirim. Olay yaşanmaya başladığı zaman, kitap daha da çekti beni içine. Kitabı okurken, sonlara yaklaştıkça yüzlerce teori üretmiştim kafamda. Katil kimdi? Olaylar nasıl bu hale gelmişti? Son nasıl olacaktı? ...
Ahmet Ümit ne zaman ne yapacağı belli olmayan bir yazar açıkçası. Kitabın son yirmili sayfalarına gelince gerilim arttı, kalbim hızla atmaya başladı. Yalan söylemiyorum kitabın son on sayfasını ağzım açık okudum. Dedim ya Ahmet Ümit'in ne yapacağı belli olmuyor. O kadar şaşırdım ki olayların nasıl olduğunu öğrenince... Üstelik olaylar açıklığa kavuşunca yaşanan şeyden ötürü bir şoka daha girdim. Bunu gerçekten beklemiyordum.
Ahmet Ümit'i de sanırım bu yüzden çok seviyorum. Adam şaşırtmayı seviyor. Umarım bu harika yazarın bir o kadar harika olan diğer eserlerini de okuma fırsatı bulabilirim. Bu harika, akıcılığı mükemmel olan romanı mutlaka okuyun, okutun derim. Ben çok severek okudum.
Keyifli Okumalar! :)
