Beyoğlu'nun En Güzel Abisi

Bir cinayet ve cinayeti çözmeye çalışan Nevzat başkomiser, yardımcısı Ali ve kriminolog Zeynep'in maceraları..
Bunun dışında konuyu anlatmama gerek yok sanırım. Zaten anlatsam spoiler olur. O yüzden es geçiyorum..

Normal polisiye kitapları hepimiz biliriz. Mükemmel bir polis.
Yakışıklı/Güzel şüpheliler.
Kusursuz bir cinayet.
Ve sonunda kitapta birkaç kere adı geçmiş olan katil..

Bu kitapta beni en çok etkileyen şeyden bahsetmek istiyorum önce, karakterler mükemmel değildi. Hayatın içinden insanlardı. Markette, parkta, orada burada rastlayacağımız cinsten insanlar.. Bu sebebptendir ki, kitabı daha çok benimsedim. Belki konu yabancı yazarların yazdığı kadar mükemmel ve sıradışı değildi ama bizdendi...

Kitaptaki bir başka güzel nokta da, cinayet dışında ufak ve tatlı ayrıntıların olmasıydı. Yazar bunları o kadar ustaca yerleştirmiş ki, bizi hiç konudan koparmadan, cinayetten uzaklaştırmadan yapmış bunu. Tabii bunlar ufak birer mola, hatta belki cinayeti anlamakta önenli şeyler..

Katil Uşak!
Siz de farkında mısınız bilmem. Çoğu dedektif kitabında yazar 100 tane isim sayar. Sonunda katil, o adı hiç geçemiş olan uşak çıkar. (tabi uşak işin şakası) Sanki mükemmel polisiye, katili tahmin edilemeyen polisiyeymiş gibi. Peh!
Ahmet Ümit ise şüphelilerin arasından çıkardı katili. Ah nasıl mutlu oldum bilemezsiniz. Tabiiki katili bulamadım. Hatta cinayet sebebini bile bulamamışım. Olsundu. Sonuç olarak katil uşak değildi.. (merak etmeyin bu spoiler değil. Kitapta uşak yok)

Son olarak kitabı 6 günde okumama bakmayın. Oldukça akıcı ve sürükleyiciydi. Ne yazık ben kitabı okurken bir hastalık dönemi geçirdim. Tabii iyileşince hemen bitirdim. (:
Keyifli okumalar..

İstanbul Hatırası'ndan sonra ikinci Ahmet Ümit romanı oldu. Bu kitabı okumamdaki en büyük etkenlerden biri kesinlikle ve kesinlikle " Önce Söz Vardı " programı. Orada Ahmet Ümit'i canlı canlı dinleyince daha da farklı bir gözümde canlandı. Romanı okurken o hikaye anlatışındaki ses gibi okudum; daha doğrusu Ahmet Ümit'in sesinden canlandırma yaptım.... Buralar kitapla ilgisiz... :) Gelelim kitaba...

Yazarın dili çok güzel ve akıcı, dil yönünden sıkıntı yaşayacağınızı sanmıyorum. Önceki okuduğum kitabında genel olarak cinayetlerle birlikte İstanbul tarihinden söz etmişti. Bu seferki arka planlardaki konular;
a) Irkçılık
b) Gezi Parkı olayları
c) 6-7 Nisan ( Azınlıkların İstanbul'dan gönderilmesi ) olayları
d) Tarlabaşı Semtinin tanıtımı ( Beyoğlu'nun sokakları )
e) Kadınlar, mafya babaları ve sokak çocukları.

olarak aralara serpiştirilmiş. Asıl olay mafya hesaplaşması altında bir aşk üçgeni ve bu üçgen arasında gelip giden cinayetin faili. Elbette sürprizler var ama katili önceden tahmin ettim. İçerisinde gerçekten mükemmel bilgilendirici alıntılar var.

Kendimce eksileri ise yazar olarak romanın içine kendini katıp kendini övmesini sevmedim. Arada bir rüyalara girip eski karısını hatırlayan bölümleri resmen hızlıca geçtim. Siyasini görüşünü bildiğim halde o kadar çok abartmış ki bazen kızmadım diyemem. Polisiye bir romanda siyasetin dibine vurmuş. Polisiyelerde nedendir bilmem son bölüm niye bu kadar kısa hala anlamış değilim. Hemen kesip bitirmek nedir ?

Kesinlikle kötü bir roman değil okunabilir güzel bir eser. Ben akıcılığını, merak uyandırmasını sevdim. Ahmet Ümit kalemi kuvvetli bir yazar. Sürükleyici bir dili, üslubu var. Tavsiye ederim. En beğendim alıntı ise;

Ben bile kendimi tam olarak anlayamazken, bir başkası beni nasıl anlatabilirdi ki?

İyi okumalar....

Okuduğum yedinci Ahmet Ümit kitabıydı. Dili her zamanki gibi anlaşılır ve sade. Betimlemelerin de ise bazı kitapların aksine, okuru sıkmayan o üslup yine hakimdi.
Gerçek hayatla ne kadar bağdaştırılabilir bilemem. Çünkü karakterlerin günlük hayatta varolabilme olasılığı yüksek olsa bile bir polis ile "kötü adam" tabirinin kısa zamanda böyle gereksiz bir samimiyete girmesi pek mümkün değil sanırım.
"Suçluyu tahmin ettim ya da edemedim" cümlesini kurabilmenin tamamen yazara bağlı olduğu bir gerçek. Bizlere verdiği ipuçları bu noktada tabiki önemli. Ancak Ahmet Ümit okuyan bir kişi katilin genelde roman sonunda 'olayla' alakası olsa da 'cinayetle' pek alakası olmayan veya silik karakter vb. özelliklere sahip kisiler olduğunu bilir. Kötü adamlarsa genelde o cinayetin faili değildir. Yani katil kitapta sadece 1 veya 2 kez adı geçmiş bir kisi olabilir. Buradan yola çıkarak yaptığınız yüzde ellilik tahmin de doğru çıkıyor galiba.

Beyoğlunun En Güzel Abisi, 'Katil kim?' sorununa verdiği cevap yönüyle başarısız, anlatış ve betimleme açısından da oldukça başarılı bulduğum bir kitap. Sanırım tatmin edici bir puan alamaması da bu yüzden. Aslına bakarsak polisiye romanlarda bu konuya dikkat edilmesinin haklı sebepleri var. Okuyucu beyin jimnastiği yapıp suçluyu bulmaya çalışıyor haliyle. Sonuç hüsran olunca kitabın kalitesini de etkiliyor. Her şeye rağmen okunabilir bir roman. Neden mi? Şu detaylı incelemeye bir göz atın. #4286320

Çok büyük umutlarla başlamıştım fakat büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Öncelikle okuduğum ilk Ahmet Ümit kitabıydı ve sanırım bu son olacak.

Bundan bir yıl önce uzun bir süre sadece cinayet romanları okuyan biri olarak bu roman bana çok yavan geldi. Uzun zamandır cinayet romanı okumuyordum ve herkesin bu kadar beğendiği ve övdüğü bu kitabı okumaya başladım fakat daha yarısına gelmeden bile o kadar sıkıcı geldi ki...

Çok fazla gereksiz karakter var. Konu çok fazla uzatılmış. Kitabı bitirdiğim zaman dönüp baktığımda çok basit bir olay neden bu kadar allanıp pullanmış anlam veremedim. Kitabın sevmediğim diğer bir yönü ise üslubu oldu. Edebi anlamda kendimi doymuş hissedemedim. Çok fazla tabiri caizse 'facebook' sözleri gördüm ve kitaptan soğuma sebebim belki bu da olabilir. Onun dışında Nizam ve İhsan'ın Nevzat ile bu kadar yakın olması, Nizam ve İhsan'ın Nevzat'ı sanki bir arkadaşını arıyormuşçasına istedikleri zaman arayabilmeleri ben de Nevzat'a karşı bir antipati oluşturdu. Konunun çok garip bir tesadüfle bitmiş olması da hayal kırıklığına uğradığım diğer konulardan.

Belki bu kitabı birkaç yıl önce okusaydım beğenebilirdim fakat insan okudukça ister istemez tarzı ve beklentileri değişiyor. Uzun zamandır ağır kitaplar okuduğum için edebi anlamda doymamış da olabilirim. Daha iyi cinayet-polisiye romanları okuduğum için bu kitap bana yavan gelmiş de olabilir. Kitabı yarım bırakmamak için çok çabaladım ve bu yüzden uzun bir zamanda anca bitirebildim.

Eğer okumaya yeni başladıysanız bu kitabı önerebilirim. Keyifli okumalar diliyorum.

Kitabı 3 bölüme ayırmak istiyorum ilk bölüm sadece cinayet ile ilgiliydi ve olay örgüsü tam oluşmadığı için tam içine girememiştim
İkinci bölümde İstanbul'un gerçekleri ; gezi parkı, 6 7 eylül olayları olayı yaşayan kişilerin ağzından anlatılıyor bu kişilerin cinayetle alakalı kişiler olması sizi polisiyeden uzaklaştıracağı yerde duygusal ve psikolojik olarak trajediye dahil ediyor ve Beyoğlu sokaklarında buluyorsunuz kendinizi
Üçüncü bölüm ise cinayetin düğümünün çözüldüğü yer buraya gelene kadar öyle bir yoğruluyorsunuz ki kim bilir açılan her düğüm şimşek etkisi yapıyor, tüyleriniz diken diken oluyor
Sonuç olarak ; kitapta sizi bazı sürprizler daha bekliyor ve ben Ahmet Ümit ile tanıştığıma memnunum. Polisiye sevenler birde yakın tarihin gerçekleri ile yüzleşmek isteyenlere tavsiye olunur. Hep kitaplı günler dilerim...

Bir Ahmet Ümit kitabının daha sonuna gelmiş bulunmaktayım.. Hüzünlüyüm bazı kitaplar hiç bitmesin istiyorum.. Bazı yazarlar hep mi hep kitap yazsin istiyorum.. Ben Ahmet Ümit hayranı bir okur olduğum için bana göre her kitabı muhteşem. Poliseye bir roman.
Duygular, insalar ve yaşam çok güzel kaleme alınmış..Okumanızı tavsiye ederim....

Ahmet ümit okumaya “Beyoğlu Rapsodisi” kitabıyla başlamıştım ve açıkçası çok çok beğenmiştim. Sonunu özellikle çok güzel bağladığını düşünmüştüm. O kitaptan sonra ahmet ümit okumaya karar vermiştim zaten. Ama keşke bu kitabı seçmeseymişim diyorum. Çok sevdiğim insanın belki en sıkıcı kitabı olan bu kitap beni gerçekten çok sıktı. Bazı sayfaları “of sus artıııııkk ne olur sus!!! Geç artık şu önemsiz ayrıntıları be adam.” diyerek yırtasım geldi ama öyle ya da böyle bitirdim. Aslında bu sıkıcılığa katlanmamın sebebi ahmet ümit’in kitabın sonunda her şeyin birbirine bağlandığını düşünmemdi ama bu kitapta öyle olmadı. Sonunu okuduğunuzda “bunun için mi 500 sayfa okudum ben şimdi ?” diyorsunuz. Okumayın demeyeceğim ama diğer kitapları kadar da ilgi çekici değil bu yüzden diğer kitaplarına öncelik verebilirsiniz bence. Hepinize iyi okumalar dilerim. :)

Polisiye kitaplarını çok severim, "John Verdon" ile başlamıştım polisiye romanlarına.
Sonrasında yerli bir isim duydum "Ahmet Ümit" çok okumak istediğim fakat bir türlü kitap listemin yoğunluğundan dolayı
fırsat bulamadığım bir yazardı.Sonunda "Beyoğlu'nun En Güzel Abisi" ile başlamaya karar verdim.
İyi ki de vermişim, çok güzel bir kalem.
Her çeşit konu bulunuyor içerisinde.
Tabi siyasi görüşlerini anlamamak için çok üstün körü okumak gerekirdi, baya bir taraflı gözüküyor.
Olsun ben kalemine saygı duydum, neticede düşünce özgürlüğü var, benim duygu ve düşüncelerime saygısızca bir çağrışım yapmadığı sürece saygı duyarım ben de.

Kitaba gelecek olursak, Beyoğlu Tarlabaş'ında yılbaşı günü işlenen bir cinayet ve fazlasıyla şüpheli çözmek zor. Nevzat Başkomiser ve ekibi iş başında.
Keyifli okumalar. :)

Okuduğum ilk Ahmet Ümit kitabı.
Kitabi oldukça başarılı buldum. Kitap ilerledikçe zanlı listeniz kabarıyor kafanızda eliyorsunuz filan ama sonunda tam bir şok. Bu ne alaka diyorsunuz. Okurken zaten hafiften arka sokaklar izliyormuş izlenimi veriyor insana. Gayet samimi, sade bir dille yazılmış.

Spoiler içerir.
İlk kez Nar Ağacı'nda dillendirilmiş fakat Mustafa Kutlu'dan Kafka'ya, Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu'ndan Yeşil Deniz Kabuğu'na çok kitapta rastladığım "Hangi hikâye başladığı yerde bitmemiş ki?" üslubu Ahmet Ümit için de geçerli anladığım kadarıyla. En azından İstanbul Hatırası gibi bu kitap için de geçerli kılınmış yazar tarafından.
Kitap kısa bölümlerden oluşuyor. Yılbaşı gecesi Engin Akça'nın öldürülmesiyle Nevzat Başkomiser ve ekibinin etrafında yeni olaylar, zanlılar, muskalar, kilitli kasalardan ortaya saçılan fotoğraflar, tapular ve Dolapdere'nin, Tarlabaşı'nın topoğrafyasıyla sıkılaşan zincir bir aile yemeğinde (kitabın sonuna gelmiştik neredeyse :D) kopuyor. Yalnız İstanbul Hatırası'ndan bu yana Ali ve adaşım (ve favorim) Zeynep çıkmaya başlamışlar da Nevzat'tan saklıyorlar. :D
Muhteviyat: Yine her şeyin alışılmış, belli başlı sebeplere dayanmasına rağmen ASLA sıkıcı olmayan bir kitaptı. Yaklaşık 48 saat içerisinde bitirdim diyebilirim. Olumsuz eleştiri sayılabilecek tek nokta Gezi Parkı ve 6-7 Eylül olaylarına fazla mı değinilmiş bilemedim. Belki böyle düşünmemin sebebi siyasi görüşümle ilgilidir ama yazar elbette kitabında sosyal mesajını da verecek. Kınamanın aksine memnun oldum yanlış anlaşılmasın. :)

Ahmet Ümit yazdıklarından ziyade şahsını sevdiğim bir yazar.. Önceden yazdıklarını da severdim ama şimdilerde çok tat alamıyorum yavan buluyorum; bunu da Yaşar Kemal kalemini görmüş olmama bağlıyorum. Elimde bulunduğu için başladım bu kitaba (elimde bir kitabı daha mevcut sonrasında uzuun bir süre Ahmet Ümit okumayı düşünmüyorum) Ahmet Ümit kitaplarından başka hiç polisiye roman okumadım sevmem, ilgimi çekmez o yüzden bu konuda çok bilgim yok ama kendini tekrar ediyormuş gibi hissediyorum yani Babacan Başkomiser Nevzat ve yerinde duramayan yardımcısı Ali'nin mecaraları... Bu kadar. Elbette öğretici bölümler var ayrıca gayet sürükleyici (benim uzun zamanda bitirmeme bakmayın bayramdan ötürü) fakat ben başta da söylediğim gibi biraz yavan buldum ve sevemedim sizlere keyifli okumalar :)