Janet'i uyanık tutan Jake Cumberl and'n gözleriydi; kilisenin dişındaki manolya ağacının koyu gölgelerinden onu süzüyordu. Janet bakışlarının etkisinden bir türlü kurtulamiyordu.
Duyduğu ses de *Alma Morgan'ındı; Janet'e, Cora Conway'in
tamamen aklı başında bir insan olduğunu söyleyip duruyordu*.
Ama Corinne Beckwith'in de sesi gecenin içinden yankılanıyordu.
yaşasaymış -gerçekten varolmuşsa tabii - kocasınin kuzeni
olacak bir bebek hakkında fısıldiyordu.
Gözlerini açtı. Janet, sanki kırk yil önce bu evde yaşanmış
olanların yanıtları gecenin gölgelerinde gizliymiş gibi, karanlıği
süzdü. Ama karanlık da tipkı sessizlik gibi sır vermiyordu.
Gece ilerleyip de uyku hâlâ ondan kaçarken Janet, Ted'e
uzanmak ve elini onun koca eline sokmak için içinde büyük bir
istek duydu. Tek istediği bu karanlik sessizlikte yalniz olmadığını bilmekti ama yapamadı; adamın dokunuşunu hoş karşılaştığı ylların üzerinden o kadar uzun zaman geçmişti ki, artık uzanip
onu kendine çekemiyordu. Uyku sonunda onu kucakladığında.
Janet kocasına sirtinı dönmüş bir halde yatıyordu.
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.