··
4.015 görüntüleme
Sıvas olayları sırasında haberleri izlerken nasıl isyan ettiğimi, nasıl boğulduğumu tekrar hissettirdin bana. Ne büyük bir çaresizlikti öyle... "Ama"ların arkasına sığınan bir avuç lanetli devlet görevlisinin açıklamaları arasında unutturulmak istenen ve benim bu zamana kadarki hayatımda tanık olduğum en büyük katliamdı Sıvas. Binlerce yıl öncenin barbarları gibi, çoluk-çocuk-genç-yaşlı demeden silahsız onlarca insanı canlı canlı, göz göre göre yaktılar ve sevinç çığlıkları arasında seyrettiler. Bununla da kalmayıp elebaşıları terfiler ettiler, büyük siyasi partilerin avukatlığına soyundular, ödüllendirildiler ama hiç ceza almadılar.
Bizim ellerimizle seçtiklerimizin bizleri hiç mi hiç sevmediğinin, "vatan, millet" edebiyatı arkasında düzenlerini yürütmek dışında bir emelleri olmadığının sayısız örneğinden biridir Sıvas. En, ama en acı olanıdır.
Kalemine sağlık sevgili arkadaşım, ellerin dert görmesin...
Olayın vuku bulduğu dönemleri çok bilinçli bir şekilde anımsamıyorum ben. Evde herkes ağlıyordu, apartmanımızın tüm kadınları bahçede kendinden geçmiş bir halde "oyy ben ölem" çığlıkları atıyordu. Herhalde çok yakın bir tanıdığımız öldü, ondan bu ağıtlar diye düşünüyordum. Televizyondaki yangın görüntüleri, çığlıklar elbette hep gözümün önünde ama neydi o ateş, ne içindi, ölenler, öldürenler kimlerdi inan bilincinde değildim. Zamanla farkına vardıkça acıdı canım. Sadece eşe dosta, akrabaya komşuya değil, zulüm görmüş, haksızlığa uğramış her insanın ardından ağlanacağı, yas tutulacağı gerçeği ile tanıştım. Keşke dedim, 93'te aklı başında yetişkin bir birey olsaydım da, acılara, isyanlara ortak olabilseydim. Hepsinin ruhu şad olsun, ışıklarda uyusunlar. Kendi adıma, Madımak şehitlerinin herbiri benim için ayrı ayrı birer özgürlük, aydınlık mücadelesi neferi. Sağ ol 
AkilliBidik arkadaşım.
6-7 yaşlarındaydım. Katledilen aydınların fotoğraflarını koymuşlardı. Heceleye heceleye hepsini okudum. Bir insanın bilerek yakılabileceğinin dehşetini yaşadım. Sonra belgeseli izlediğimde salyaları akan zalim yobazın sesini duydum: "Allah'ın ateşi" bu diyordu. Bu ses hiç kulağımdan gitmiyor. Bu utanç nesilden nesile hiç unutulmayacak. Unutursak üstümüze çöken bu zulmetten kurtuluş yok.
Kalemine, yüreğine sağlık hocam.
Unutulmaması için, içimiz kan ağlayarak da olsa hep canlı tutmamız lazım diye düşünüyorum Hocam. Tüm yaşananları, olduğu gibi tüm gerçekliğiyle evlatlarımıza, yeni nesile aktarmamız boynumuzun borcu. Allahın o ateşi, olayda parmağı olan, olaya seyirci kalan, tepkisizce izleyen, vicdanı sızlamayan her bir insanı içine çeksin diliyorum...
Yazarın, okunmasını tavsiye ettiği, Madımak'a dair üç eser var, şuraya iliştireyim:
Hidayet Karakuş (Orhan Kemal Roman Armağanı) 
Şeytan Minareleri
Lütfi Kaleli
Sivas Katliamı ve Şeriat
Murtaza Demir
Ateş-i Aşk
Ben tarih okumayan okurları genel anlamda eleştirmeyi dert edindim, bunun nedeni dünü anlamaktan kaçmak bugün yaşananları anlamamak demektir, daha dün gibi aklımızda olan Madımak bugün çok uzakta mıdır? Günümüz siyaseti bunun ne kadar uzağındadır? Kendi görüşünden olmayan terörist, vatan haini ya da en basitinden FETÖ'cü ilan edilmiyor mu?
Evlerde tuttukları bilmem kaç milyon insanla övünmüyorlar mı? İyice arsızlaşanlar bizi zorlamayın evdeki silahlarımızı çıkarıp katliam yaparız demiyor mu? İktidarın rüzgarını yanında hisseden sürekli dökecek kan peşinde değil mi?
Kadınların sürekli aşağılanma eğiliminde olduğu ülkemiz, çocuklara tecavüz edenleri savunup kalkan olmuyor mu?
Bu ülke Madımak'ı unutalı çok oldu, onun gibi onlarca olayıda unuttular. Ama bugün ve yarın, yani hergün bir Madımak potansiyeli ile güne başlıyoruz.
Tarihe sırt dönmek kitap okuyan okurlara yakışmıyor, bilmemek, merak etmemek yaşadıkları güne ihanet sayılır. Faşizm gelirken kim inanıyordu geleceğine? En kötüsünü yaşadığını sanan dünya Nazizm'den sonra daha kötülerine şahit olmadı mı?
Neredeyse covid-19 öncesinde iyice arsızlaşan faşist sağ eğilimli, ayrıştırıcı ülke siyasetleri dünyayı sarmadı mı?
Bu çağda gerçeklerden uzak olarak yaşayan nesil kendisine yazık eder, bu onların çağı, daha fazlasını bilmek, daha fazlasına tepki göstermeleri gerekir.
Madımak'tan girdim başka yerden çıktım, çünkü her yer nefret kokuyor, yaşanacak gibi değil, nefes alınmıyor, cehalet kokuyor buram buram, kin ve nefret dolu sokaklar.
Elinize sağlık inceleme için.
Haklısınız 
Murat Ç tüm türevleri gibi Madımak da unutulanlar, unutulmaya yüz tutulanlar arasında yerini aldı. Yakın ve yerli tarih okumama eksikliğimiz dediğiniz gibi hat safhada. Bizim kuşak da sanıyorum okuyanların son grubu. O nedenle hep diyorum ki, yeni neslin, tarihi anlamda doğru bir şekilde bilinçlenmesi için ebeveyn desteği çok ciddi bir unsur. Görsel medya bu hususta oldukça yetersiz. Tek umudumuz, tek kaynağımız, sağlam tahlilde kitaplar, tabii ki bilinçli ebeveynlerin yönlendirmesi ile...
Çok teşekkür ediyorum, katkınız ve desteğiniz için, ellerinize sağlık.
Geldi çattı yine o acı gün...
Biz ki onları Ankara'dan nasıl güle oynaya uğurlamıştık...
Arkadaşlarımızı toprağa verirken ne o yaşadığımız acıyı, ne de o kulaklarımda, anaların dinmek bilmeyen çığlık ve ağıtlarını asla unutamıyorum.😔
İncelemeni okurken kendimi kötü hissettim.
Kalemin daim olsun, yüreğin dert görmesin arkadaşım🥀
Bu hepimizin tramvasidir. Ben iki kizini burada kaybetmis ve aklini yitirmis bir anneyi tanimistim. Dehseti her seferinde iliklerime kadar yasiyorum. Uzun yillar kendi dogdugum ilin adını soylemek bana ağır geldi. Nerelisin? Sivas!!! Yananlardan mi? Yakanlardan mi?
Yüreği güzel Hocam artık inan kelimeler bile kifayetsiz kalıyor bu coğrafyada... "AMA'siz bir şekilde yaşanan olaylara insanlar ilkeli bir karşı duruş sergilemediği için, Zilan, Halepçe, Madımak, Maraş, Gazi mahallesi,.... Bir sayfa yazabilirim, bu coğrafyada her takvim yaprağında bir trajedi saklı maalesef, ilkeleri ile yaşayan insanlar çok azınlıkta kaldığı için her daim yeni acılara gebe bu topraklar ( keşke haksız çıksam 😞)
Ne zaman zulme AMA'siz karşı çıkmaya başlar insanlık o vakit belki bu şehre güzel bir film gelir ve mevsim bahar olmaya başlar 🙏💐
At gözlüklerimiz çıkmayıp, kafamızdaki bağnazlıklar yok olmadıkça maalesef haksız çıkmazsınız Hoca'm. Maraş hakkında bir kitabı da haftaya okumak üzere indirdim raftan👍
Yine detaylı güzel bir inceleme hocam ve o günü iliklerime kadar hissedenlerden biriydim nedeni o gün tayinimiz Sıvas'a çıkmış ve biz yoldaydık nereye nasıl bir yere ve neden bu vahşeti yaşadığımıza üzülüyordum 35 can ruhunuz şad olsun ışıklar içinde uyusunlar
Ülkemizin en büyük ayıplarının başında geliyor bence Zeynep Hanım. Hâlâ, her daim iliklerimize kadar hissettiğimiz bu acı, bence hiç geçmeyecek. Onca kayıp asla geri dönmeyecek, ruhları asla huzur bulmayacak...
Alevilerin çoğu Sıvaslılar ağırlıkta olmak üzere Sivas'a SIVAS deriz. İncelemeni okurken o zamanı tekrar yaşamış gibi oldum. Kalemine sağlık.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.