Köprüye kadar askerler çantalarımızı yanımıza almamıza izin vermişlerdi ama sığınaklar özgürlüğümüzden iki adım uzaklıkta iken, askerlerden mantık dışı bir emir geldi: "Çantalarımızı açın ve içindekilerin hepsini nehre boşaltın." Olaylanı hatırlamak bile Vasva'nın iç ni ürpertiyordu. "Azıcık eşyam geriye kalan her şeyim de olsa, Allah emre itaat etmemi fısıldadı. Ama kolları arasında ufacık bir oğlan çocuğu taşıyan bir kadın karşı koymaya çalıştı. "Lütfen, bakın çantamda sadece bebek için azıcık bir yemek var", demişti. Bunun üzerine asker çocuğu kollarından tuttuğu gibi nehre atıverdi. O'nun elbiselerimiz ve eşarplarımız arasında nehre uçuşunu gördüm. Bir dakika sonra, tek kelime bile söylemeden, kadın da kendini köprüden aşağı atıverdi."
Sayfa 31Kitabı okudu
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.