Dilimize bununla ilgili Arapça’dan geçen, pek kullanılmayan Arapça bir sözcük var: ‘Fecr-i kazip’.
Tan yerinde gün doğmadan beliren, sonradan kaybolan geçici bir aydınlık, “yalancı tan” demek.
Sait Faik Abasıyanık ‘ın 
Semaver adlı kitabında rastlamıştım bu kelimeyi ilk kez: “Kağıthane sırtlarında beliren fecrikazibe bakıyordu” diyordu, ve uzun uzun düşünmüştüm anlamını. Bunlar güzel sözcükler.
Geçenlerde yine önüme çıktı, 
Zülfü Livaneli ‘nin kitabında da rastladım: Tevfik Fikret oğluna mektup yazıyormuş: ‘Bu memlekette bir gün şafak olursa Haluk..’, derken yanındaki arkadaşı yapıştırmış cevabı: ‘..bil ki Fecr-i kaziptir!’, yani yalancı şafaktır.
Asıl anlamlı olan ise, fecrikazip’ten sonra fecrisadık doğarmış. Asıl olan fecr o’dur, derler..
(Arapça’da ‘fecrisadık’; sadık ‘doğru’ demektir, fecr-i sadık ise ‘sabah namazın vaktidir’...).☀️
·
1 artı 1'leme
·469 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.