Dik duran kadınlar vardır. Omzunda koca bir hüznün büyüttüğü acılara rağmen, dik durmayı başarabilen kadınlardan bahsediyorum..Yaşadıkları her ne kadar onu yıpranmış olsa da, ilk yere düşeceğini hissettiğinde bile adımını daha sağlam atarlar. Onları bir kaç tatlı söz ile kandırmanız imkansızdır. Onlara her şeyin çok güzel olacağından, bir gün o güzel güneşli günlerin onlar içinde doğacağından bahsetmenizi istemezler, çünkü onlar dik durmayı yaşadıkları anılarından büyütmüşlerdir. Onların güneşli günlerinin üstünde çok fazla gözyaşı vardır, ve sağlam adım atmasını gözyaşlarının üstüne basa basa yürümesinden almışlardır..Yüreğinin tam ortasında mayın patlamış kadınlardan, yorganı kafasına çekip sabaha kadar ağlayıp, sabah kalkıp hiç bir şey yokmuş gibi okula gidip, işe gidip kimseye dün gece ne olduğunu hissettirmeyen kadınlardan..Her şeyi kendileri yapmaya çalıştıkları için karşısında kini kullanarak bir yerlere gelmeye çalışırken de, göremezsiniz onları. Daha iyi bir mevki için, daha rahat bir hayat için, biraz olsun birilerinin arkasından iş çevirdiğine şahit olamazsınız. Uzatılan eli sımsıkı tutan, ve kalbine götürenlerden bahsediyorum. Uzattığınız eli yarıda bırakıp, diğer elleri tutmaya çalışanlardan değil.