Gönderi

“Beklemek acı verir insana, acı kusursuz olursa, ölüm olur,” dedim.. “Hayır,” dedin. Beklemek, kimseler bilmeden, sevdiğin ile aranda görünmez bir köprü kurarak beklemek, Azrail’in bile haberi olmadan beklemek. Ama bir köprünün ucunda. Gideceğin yol belli, yolun sonunda bekleyen belli, ilk adım belli, zamanın durmasını istediğin o anı yaşamadan birkaç saniye önce beklemek. Ve o heyecanı içinde tutabildiğin kadar tutmak. Son ana kadar, ona seni seviyorum demenin başka bir yoludur beklemek. Birini ya da bir zaman dilimini değil, sadece son anın hiç gelmemesi için beklemek. Bir ucu başlamak, diğer ucu bitirmek olan bir köprüde, her şeyin sonu vardır düşüncesi ile hiç başlamamak. Sadece olduğun yerde güvenle beklemek. Nefes almak. Zamanı durdurmak gibi bir şey. Tüm engebeli yolları aşmış ve varış noktasına ulaşmışsın, ama bitiş çizgisine bile bile basmıyorsun gibi beklemek.
Sayfa 135 - #vaveyla #şeymakarakoç #bosna #srebrenitsa #soykırımKitabı okudu
·
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.