Bundan dört sene öncesine giderek başlamak istiyorum incelememe. Yeni mezun olmuş bir öğretmenin kitap inceleme hevesiyle... 
Ölümün Eşiği ile tam olarak bu sebeple tanıştım çünkü. Bir de 
Uğur Ukut 'un şahsına olan merakım vardı tabii. Kendisi ön yargılarımı yıkan biri oldu taa en başından beri. Niye diye merak edenler olacaktır elbette. Çok daha farklı bir işle meşgul olurken kitaplara, edebiyata bu denli ilgi duyması hatta daha fazlasını yapıyor olması benim için çok şaşırtıcıydı o dönemde. Tanıştıktan sonra ilk kitabını okumaya, düzenlemeye başladım fakat takdir edersiniz ki bu konuda yeteri kadar donanıma veya tecrübeye sahip değildim. Kitabı konusu itibariyle çok ilgi çekici hatta cesur bulmuş olsam da yeterli bulmadığım kısımları da vardı. Diyalogların yetersizliği, yazım hataları, bazı bölümlerdeki edebi üslup noksanlığı kitabın konusuna gölge düşürebilecek mahiyetteydi. Yazım hatalarını elimden geldiğince düzeltmeye çalışsam da gözümden kaçırmış olduğum çok şey olacak ki kitap bu konuda fazlasıyla eleştirilmiş. İkinci kitaba yani 
Kıyamet Kızılı 'na geçecek olursam ilk kitaba göre çok fazla yol kat edildiğini gördüm ben. Özellikle yazarın ilk kitapta yaşamış olduğu siyasi fikir çatışmasının ortadan kalkmış olması kitabı daha tarafsız okuyabilmemizi sağlamış. İlk kitapta sistemler kapanıyor sözüyle bitmişti kitap. Bu kitapta o merakı canlı tutacak bir bağlantıya (alakasız değil tabii ki) veya sürekliliğe sahip olmasını beklerdim. Kitaptaki vekilcilik fikri daha detaylı işlenebilirdi. İlk kitapta Alparlarla olan etkileşim gibi bir etkileşim yaşanması kitabı daha heyecanlı kılardı muhtemelen. Yaşanan olayları sadece insanlar tarafından değil de vekilciler dediğimiz insanlar tarafından da dinleyebilseydik şayet vekilcilere dair daha derin ve detaylı bilgiye sahip bir şekilde kafamızda soru işareti kalmadan okuyabilirdik. Kitaptaki vekilcilik kavramı kitaba distopik bir özellik de katmış aynı zamanda. Bu distopyanın içinde umuda, inanca tutunmadan yaşayamacağımız mesajı ise kitaptaki sevdiğim kısımlardan. İnsan aslında kendisinin efendisidir mesajı ise en büyük uyarıyı kendimize karşı yapmamız gerektiğini söylüyor. Çünkü özü doyurmak, öze yönelmek herkesin tercih edip üstesinden geleceği bir yol değil. Ama o yoldan başka bir yolun da bizim lehimize olmayacağı açık. Bunlar benim fikirlerim tabii, umarım yazarımıza da yön verebilecek niteliktedir. Keyifli okumalar dilerim...
··
1.032 görüntüleme
Oncelikle bu guzel inceleme icin tesekkur ediyorum. Yazinizin benim eksiklerimi giderme de buyuk faydasi olacagi kesin. Vekilcilerin detaylandirilmasi konusunda size katiliyorum. Siz söyleyince farketim. Oluşumu, felsefesi ve onlar acisindan yasananlar daha detayli anlatilsaydi iyi olurmus.
Editörlük konusuna gelince uzulmeyin. Matrix filminde bir replik var: "ilk seferinde herkes düşer" diye. Aslinda bu yayınevinin sorumsuzluğu, çünkü sizden sonra profesyonel bir editor okuması için odeme aldilar benden. Okutmadilar. Insallah yeni eserlerde birlikte cailisir buyuk projelere imza atariz. Akşam serifleriniz hayrolsun.
Umarım temennimiz o yönde, başarılar dilerim yeni kitabınızda. 😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.