Bazı bilimsel araştırmalara göre bir insan mutlu olmak istiyorsa başkalarını mutlu etmeliymiş. Hatta, başkalarını mutlu etmek için çabalayan insanların yalnızca kendini mutlu etmeye çabalayanlardan çok daha mutlu oldukları gözlemlenmiş. Ne kadar ilginç değil mi? İnsan, öyle bir canlı ki etkileşim içinde olmadan bir başına yeteri kadar mutlu olamıyor bile. Yaratılışımızdaki bu kodların inceliğine hayran olmamak ise elde değil. Mutluluğun formülü bir başkasında değil yine içimizde gizli. Ama açığa çıkarmak için bir başkasına ihtiyaç duyuyor olmamız hayli ilgi çekici. İnsanın en çok ihtiyaç duyduğu canlı yine insan olsa da mutlu etmek ve mutlu olmak için yalnızca bir canlıya odaklanmak mecburiyetinde de değiliz aslında. Bir hayvan veya bir bitkiye olan tutumunuzda o hayvan veya bitkideki değişimi de gözle görebilir insan, ve bu ona mutluluk da verir. İnsan bencil olmaktan çok uzak bir canlı. Bir o kadar da sosyal olmaya yatkın. Yani, aslında tek ihtiyacımız verici olmak. Almak insanı tek başına mutlu eden bir eylem olmaktan çok çok uzak. O yüzden, mutluluğun anahtarını çok uzaklarda aramaya gerek yok, yeter ki nerede arayacağınızı bilin. Ne demişler, “Her arayan bulamaz lakin bulanlar arayanlardır.”
.
Bugünkü konumuzda bize eşlik eden kitabımız ise Simyacı. Bence oldukça uyumlu bir kitap seçimi oldu. Eğer okumadıysanız mutlaka tavsiye edeceğim bir kitap. Sevgiyle kalınız.