Sınıf arkadaşlarım genellikle iyi kimselerdi. Ama bazıları kaba, saldırgan ve kırıcıydı. Rock yıldızı olmayı düşleyen herkesin katlanması gereken aşağılanmaları burada yaşadım; yakıcı, vahşi, küçük düşürücü sessizliğin ve daha sonra oluşacak ateş için yakıt olan “tel çitlere yaslanıp dünyanın seni almadan, seni reddederek dönmeye devam ettiğini" hissettiğin çocuk bahçesi yalnızlığının acısını çektim. Kısa süre sonra bunların hepsi yanacak ve dünyanın altı üstüne gelecekti... Ama henüz vakti gelmemişti.
Sayfa 27 - Doğan KitapKitabı okudu
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.