Maviye,
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine.
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık... Ahmed Arif’e yine onun diliyle selam olsun. Amasız, amaçsız salt bir duygu hikayesi. İncelemede bu esere yakışır şekilde duygu yüklü🌿.