...
Padişahımızın küçük bir kusuru varmış. Övünmeyi pek severmiş. Ne zaman bir iyilik yapsa tahtına kurulur, başlarmış anlatmaya:
"Bugün yoksullara şu kadar altın dağıttım . Açları şöyle doyurdum, yetimleri böyle sevindirdim" diye.
Padişah övünmeye başlar başlamaz sarayda ne kadar dalkavuk varsa başına toplanır, her söyledigini alkışlayarak iyice pohpohlarlarmış onu.
Sarayda yalnızca bir kişi üzülürmüş Padişah'ın bu haline. Bu kişi, aynı zamanda Padişah'ın çocukluk arkadaşı olan Vezir'miş.
Sayfa 2Kitabı okudu
·
535 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.