Kitabı zevkle iki saatte okudum ve çoğu yerde kendimden fazlasıyla utandım. Biz küçücük şeyleri bahane ederken engel görürken insanlar en büyük fiziksel engellerin arasında kalkıp hareket ediyor. Aslında baktığımızda fiziksel engelli diye gördüğümüz insanlar değil bizler engelliyiz onlar kadar bile olamıyoruz. Engellileri küçümseyen insanlar kendilerinin daha da küçük olduğunu unutmamalı. Hepsi birbirinden etkileyici hikayelerdi ama içlerinde biri varki beni çok daha fazla etkiledi
Helen KELLER görme işitme ve konuşma kabiliyetini 19 aylıkken geçirdiği ateşli hastalık yüzünden hepsini kaybetti dünya ile ilgili hiçbir şey yok her şey simsiyah hiçbir ses yok kendi sesinde yok peki bu karanlıktan nasıl kurtuldu dersiniz
Onu da okuyup öğrenin yorumlarınızı bekliyorum