Ne yalan söyleyeyim ilk iki hikayeden pek etkilenmedim ama son iki hikâye sürekli boğazımı düğümledi, gözlerimi doldurdu.
Ah o pişmanlıklar, nasıl da acı...
Şunu anladım ki geçmişte, gelecekte pişmanlıklar üzerine kurulu sadece bulunduğumuz an da pişman olmamak büyük bir nimet.
Kitabın kapağında ki soruya gelicek olursak
Kendimle buluşmak isterdim , kendime sarılmak, kendine güven , kendini sev , sen çok değerlisin demek isterdim . En büyük pişmanlığım kendimle olan pişmanlık sanırım hiç geçmiyor...