Gönderi

Sana bu mektubu, evimin balkonunda yazıyorum Sağ elimi koyuyorum tam yüreğimin üstüne. Çankaya yokuşunda söylediğimiz marşı duyuyorum Ulu kayalar parçalanıyor beynimin bir yerinde Bir yerinde demirden dağlar eriyor Atlas yelkenli gemileri unutmuş bir kaç levent Viski kokulu bulvarlarda yavaş yavaş ölüyor. İstediğin o seccadeyi hemen gönderiyorum Üstünde Kâbe resmi ve anamın duaları var Ve bildiğin sebeplerden ben gelemiyorum. Yine biliyorsun ki, sevmedim ülküden başkasını Başı dumanlı dağları, dolunayı, ufukları Bir de Çankaya yokuşunda rüzgâra tutulmuş saçlarını Önce Allah, sonra genlerim şâhit. Sevgimi üçbin yıl sonra doğacak torunuma yolluyorum Trahomlu şairler doğruluyorlar masaların altından Parmakları fâhişelerin karanlık Saçlarında Benim kalemimden kan değil süt damlıyor Geceler boyu böyle geleceği emziriyorum Kahrolayım sevmedim ülküden başkasını Bir de seni çok seviyorum.
Sayfa 220
·
258 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.