Muhammed b. Amraveyh bildiriyor:
Abdullah b. Ahmed b. Hanbel bana dedi ki: babamın vefat anı geldiğinde başucunda oturdum. Kendinden geçince biz, ruhunu teslim etti diye düşünüyorduk, ancak birden kendine geliyor ve eliyle de işaret ederek:
' Henüz değil! Henüz değil ' diyordu. Bunu iki defa tekrarladı. Üçüncü defa da yapınca ona: " Babacığım! Içinde bulunduğun şu durumda tekrarlayıp durduğun bu şey de ne?" diye sordum. Bana: 'oğlum! Niye olduğunu farkında değil misin? Allah ona lanet etsin, iblis, yanımda durdu, parmaklarını ısırıp: " Ey Ahmed! Elimden kurtuldun! " diyordu. Ben de ona: ' Hayır! Henüz değil! Ölmeden kurtulmuş olamam! ' karşılığını veriyordum..
Hilyetu’l Evliyâ ve Tabakâtu'l Asfiyâ
··
193 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.