Hesse’nin Ağaçlar adlı bu kitabı tüm eserlerinin bulunduğu 20 ciltlik baskıdan derleme metinler içermektedir. Bunu öğrenince gerçekten çok sevindim. Buna benzer birçok hikayesini, şiirini ve denemesini bulabilme ihtimalim olduğu için. Kitaba gelmeden önce, hiç herhangi bir parka orada heybetli ağaçlar, güzel çiçekler olduğu için gittiniz mi ya da güneşli bir günde yolda yürürken durduk yere başınızı göğe kaldırıp güneş ışınlarına inat güneşe bakmayı denediniz mi? Havanın, doğanın kokusunu içinize güzelce çektiniz mi? Bunların cevabı sizin için ne bilemiyorum ama bu kitabı okuyunca yukarıdakilerin hepsini hissettim. Umarım sizde hisseder ve bu stabil hayatın yorgunluğundan kısa sürede olsa çıkabilirsiniz Peki kitapta sadece huzur dolu romantik ögeler mi var? Hayır hatta Hesse kitapta kendisine romantik denmesini de bir iki yerde biraz eleştiriyor gibi ve ağaçlara doğaya bakılarak neler görülebileceğini vurguluyor. Mesela bir bölümde bir şeftali ağacının ölümü ile insanların acıklı ölümlerini karşılaştırıyor. “Sonunda pes etmek zorunda kaldın, düştün ve kökünden koparıldın. Ama savaş uçaklarından atılan bombalarla parçalanmadın, şeytani asitlerle yakılmadın, milyonlarca insan gibi sürülmedin yurdundan, kanlı köklerinle üstünkörü dikildiğin yerden bir kez daha koparılıp yurtsuz bırakılmadın, çöküşü ve yıkımı, savaşı ve etrafındaki rezaleti yaşamak ve sefilce ölüp gitmek zorunda kalmadın. Senin gibilere yakışan, sana layık bir yazgın oldu. O yüzden şanslı addediyorum seni; bizden daha iyi, daha güzel yaşlandın ve ömrümüzün sonunda yozlaşmış bir dünyanın zehri ve sefaletiyle boğuşan, etrafımızı kemiren ahlaksızlığa rağmen bir nebze temiz hava solumak için mücadele eden bizlerden daha onurlu öldün.” (Sayfa 38) Sadece acıklı ölümleri değil, insani tüm özellikleri de karşılaştırır. Ve ikiyüzlü insanların doğanın gerçeğini anladıklarında ürkeceklerini düşünür. Doğayı en iyi müzik, şaheser resimlerden daha üstünmüş gibi onu izler ve yakın bir dostmuş gibi onlarla sohbet edip, dikkatli bir şekilde dinlersek hakikati anlayabileceğimizden bahseder. “Tek başına duran ağaçlara daha da hayranım. Yalnız insanlar gibidir onlar. Şu ya da bu zaaftan ötürü sıvışıp giden münzeviler gibi değil, yalnızlaşmış büyük insanlar gibi, Beethoven ve Nietzsche gibidirler. “ (sayfa 11) “Yüzünde maske taşıyan değişken insanın, doğada büyüyen her varlığa ciddiyetle bakmaya başladığı anda ürkmesi kaçınılmazdır.” (sayfa 42) Etrafımızdaki doğayı, aslında bize ait olan gerçekliğe, sahip çıkıp onu koruyabilmemiz dileğiyle.

AğaçlarHermann Hesse · Kolektif Kitap · 20193,659 okunma

·

349 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mi paraiso