Yunus Emre ve Aşık Veysel aynı çağda yaşamayan ama aynı ruhtan beslenen, etkileri vefatlarından sonra bile gönüllere yol ve yön gösteren Anadolu'nun bağrından çıkan ender kimselerdendir. Kibir furyasına kapılmadan yaşantıları ile mütevazılığın simgesi oldular. Siretin surete yansıması ile aradan çağlar veya yıllar geçse de içselleştirdikleri ruhun evrende farklı bedenlerde yaşaması açıkçası başka bir boyuttur.