“Dinler, yasalarımızın insanların kaprisi değil, mutlak ve üstün bir otorite tarafından buyurulmuş emirler olduğunu söylerler. Bu da en azından bazı temel yasaların eleştiriden muaf olmasını sağlayarak toplumsal istikrarı sağlar.”
Bu iddia yalnızca semavi olan dinlerde mevcut. Beşeri dinlerde ise tâbi olanlar bu iddiayı ortaya çıkarıyor. Eğer bir din gerçekten yaratıcıya ait ise zaten mantiki olarak eleştiriye kapanır.