"Ahmet Arif" denildiğinde;
Sana da güven ve sevgim, gerçekten matematiğin değil, şiirin diliyle SONSUZ...Ama. Bir "ama" var, psikolojik yapının zorunluluğu olan "etkilenme" den endişe edeyim mi? Uzun sözün kısası, ne kadar seversen sev, hangi mecburiyetle gidersen git, sevdiğin ya da gittiğin kimseyi laf dönüp dolaşıp Ahmet Arif hikayesine dökülünce, susturacak mısın? Bunu rica ediyorum. Çok ağır bir külfet mi acaba? Özlemin ağzına kilit vurmak da zor, susturamasan bile, dalga geçebilir, ciddiye almayabilirsin. Bunu yap bari.
Sayfa 32
·
237 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.