Fadime
@fadimegg
Hemşire
Lisans
İstanbul
1996
547 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
En güzel günlerimiz:
henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz:
henüz söylememiş olduğum sözdür.
Sayfa 49
Bir kitap okudu
415 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
İnsan birdir. Çalıştıkça ve bir şey yarattıkça kendisini bulur, iş mesuliyeti, mesuliyet düşüncesi insanı doğurur.
Sayfa 262
-Zannetme ki, sana kabuğunu kır, diye cevap vereceğim... O zaman dağılırsın! Sakın kabuğunu kırma; genişlet... Ve kendine mal et, kanınla işle ve canlandır. Kabuğun kendi derin olsun...
Sayfa 269
"Özleme bir diyeceğim yok. O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası. O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı. O tek güzel yönü bekleyişlerimizin.
İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı, yaşantımız özlemlerle güzel."
Fadime tekrar paylaştı.
Dans... Kollar ve bacaklar, beller ve omuzlar mükemmel ir armonide işliyor. Konuşma şekilleri, hareketleri, dansa kaldırdıklarının bakışları, dünyevi sorunların çok üstünde. Gençler çok sevimli. İnan bana kalbini ısıtan bir müzik varken başkasını bulmak gibisi yoktur. Eller birlikte kenetlendi, ayak diğer ayağı hisseder. Onu takip eder, gideceği yerin önemi yoktur. Çünkü şimdiden sonra her bir sallanma ve dönüşte uçacaklarına inanırlar. Kim bilir, belki de uçarlar...
Karhozat
Fadime tekrar paylaştı.
“Can sıkıntısından tamamen kaçan, kendisinden de kaçmaktadır: en içteki pınarından çağlayan en güçlü ferahlatıcı suyu asla içemeyecektir.”
Sayfa 104Kitabı okudu
Canlı bir insan parçası, hakareti de canlı yapar sevgili dostum.
Sayfa 185Kitabı okuyor
... çünkü ruhun yiğitliğinin yıkıldığını açığa vurmak en üzücü hatta en iğrenç şeydir.
Sayfa 168Kitabı okuyor
Zaten asil olan her şeyin melankolik bir havası da yok mudur?
Sayfa 114Kitabı okuyor
Öyle yorgun ki kentimiz
Düşlerden ve söyleşmekten
Yok duyacak kimse sesimizi
Gönderdik göndermesine, yüzümüz
Oradan da
Yok olarak geri geldi
Sesler, şarkılar... alışkanlık elbet.
Sayfa 89
Fadime tekrar paylaştı.
Birkaç sene önce arkadaşlarımla bir haftasonu planımız İzmir Bostanlı'da gün batımını izlemekti. Güne öyle bir hava ile başlamıştık ki günün sonuna doğru düzelme ihtimali yoktu hiç. Ama dedik ki "İzmir havası, belli olmaz aksama düzelecektir, güneş çıkacaktır." Yine de gittik Bostanlı'ya gel gör ki güneş yok... Aradan biraz zaman geçti. Bir grup geliyor iskeleye doğru. Ellerinde hoparlörler ile. Bir müzik, bir dans... Öyle güzeldi ki danslarını izlemek, müziğe kulak vermek... İzmir havasi belli olmazdı, güneş muhakkak çıkacaktı ve benim için özeldi o an. Ve ardindan yağmur... Öyle sessiz, öyle huzurlu...
Böyle tesadüfler öyle çok hoşuma gidiyor ki... Nerede dans, müzik varsa orada ışık vardır benim için. Işık tesadüfen çıkıyorsa mest olurum.
Bu videoyu izlediğim an aklıma üniversitede yaşadığım bu "an" geldi. Bir müzeyi geziyorsunuz vee bakıyorsunuz kiii;
youtu.be/rfTBSHXV0eM