Kitap çok güzeldi. Özellikle bittiğinde kendimi gerçekten boşlukta gibi hissettim. Farkında olmadan kitaptaki karakterlere alışmışım. Sonu çok iyiydi ve devamını çok merak ediyorum, birazda erkenden bitirdiğim için kendime kızıyorum. Yiğit ile ilgili olan bölümde gerçekten ağladım. Ve uzun bir süre kitabın etkisinden çıkabileceğimi sanmıyorum. Artık normal hayatımda "Sedef olsa ... bunu yapar." " Alaz .. bunu söyledi" gibi kendimle konuşuyorum bu normal mi emin değilim.
