Gönderi

Ne güzel bir üzüntü ve kaygı bu böyle, ne güzel bir korku: Yaşadıklarında anlam ve sonsuzluk aramak ve bulamayınca üzülüp korkmak. Böyle bir üzüntü, eskisi boşa gitse bile, yeni seçimlerinde kişiye rehberlik edecektir. Tabii daha güzeli de anlamlı bir yaşam sürdüğünün ve sürdürdüğü hayatın ne işe yaradığının farkına varmak ve bundan dolayı huzur içinde olmak.

Bir hayat sürmek inanç ve güç gerektirir. Yaşanan o hayatı korumaksa ayrı bir inanç ve güç... Yaşananları bir sonuca götürmek ve onların boşa gitmemesini sağlamak önemlidir... .

“Benim en güzel düşlerim içimde kaldı.” deniyor şarkı haline getirilmiş bir şiirde. Dışımızda, kalbimizde de karşılığı olan, bir şeyi yaşamamız mümkün olmasa da içimizde ve dışarısı sayılmayacak dünyamızda bunları yaşamamız, yaşatmamız mümkün olabilir pekala. Hani şarkısında diyor ya: Alişan: “Olmasan da seni yaşatırım.” Burdaki yaşatma dış gerçekliği olan bilinen bir şeyden çok bir İDEALİ olarak düşünüldüğünde çok daha mümkündür ki sağlıklı olan da budur. Yüreğimizde, kafamızda, kişisel dünyamızda vazgeçmemiz gerekmiyor bence dış dünyada bazı şeyler sonuç vermedi diye. Önceden ettiğimiz emekler ve gösterdiğimiz sabır ise gerçektir; asla boşa gitmez. Yeter ki umudumuzu, aşkımızı, güzel duygularımızı, inancımızı, inşa ve yaratma yetimizi 🆚 kaybetmeyelim... Bir gün bunlar yeni bir deneyim alanında her zaman işe yarayacak içsel değerler... Dahası ve en önemlisi bunları şimdiki zamanımızdaki her şeyi canlı kılmak ve yaşamımızın canlılığını arttırmak için kullanabiliriz. 🤔 Diye düşündüm. .

Birlikte okunabilecek bir alıntı/m: #153951296 Bazı şeyler elimizden biz istemeden alınabilir ya da bir şekilde kaybedebiliriz bir şeyleri. Ya da süresi dolmuştur bazı dış olanakların... Yeter ki “bizim olan” dan, biz vazgeçmeyelim! “Bizim olan” ise daha çok yüreğimizde ve kafamızda olandır ve yüreğimizin ve kafamızın, emeğimizin ve sabrımızın ürünü olan dış yaratımlardır. .