Özlemek, yaptığımız en iyi iş oldu zamanla.
Çareler ürettik, dayanıklı olduk buna karşı. Ama yine de sevdiğimiz şeyleri her zaman yanımızda tutmanın yollarını bulamadık. Belki de hayat gerçekten buydu. Yollarını gözleyerek büyütülüyordu sevgiler. Böyle böyle değerleniyordu.