Sürdürmek uğruna hayatımızı
Bu kadara sıradan olmasaydık
Ve bir an, hiçbir şey yapmasaydık,
Belki dev bir sessizlik
Yarıda kesebilirdi kederini
Kendimizi hiç anlamayışımızın,
Kendimizi ölümle korkutmanın,
Belki de toprak öğretecek bize
Ölü görünen herseyin
Aslında canlı olduğunu.
Simdi on ikiye kadar sayacağım
Sessiz olun, ben gideceğim.