Gönderi

Benim Kalemimden.
Ait olduğu yerde kalmalı diyorum hep insan. Ait olduğu kalpte, ait olduğu şehir de, ait olduğu insanın yanında. Olmadığı zaman eksiliyor insan. Eksiliyor cümleleri, kalbi, umutları, hayalleri. Bir gülüş ait kılıyor insanı sevdiği kalbe. Bir tebessüm. Tüm şehirler bir yana, onun kalbi oluyor senin yuva bildiğin şehir. Koca bir dünyaya sığamayan insan, bir kalpte koca bir dünya kuruyor kendine. Belki kendince. Ama seviyor işte. Sadece seviyor.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.