Masum güzel bir çocuk, bir çiçek, bir ağaç,
bir dağ, insan elinden çıkma bir eşya, kendimize eş olarak kabul ettiğimiz kadın, çocuklarımız, arkadaşlarımız velhasıl "güzel"
olarak kabul ettiğimiz her şey muhakkak ve mutlaka bize "güzel" gösterilmiştir.
Âşık Veysel bunu "aşk”a bağlıyor ki, haklıdır.
"Güzelliğin on par'etmez
Bu bendeki aşk olmasa."
Demek ki "güzellik"in temelinde "aşk ile bakmak", "aşk ile görmek" var.