Örneğin, neden insanlar kendilerine pek az fayda sağlayan yüksek kalorili yiyeceklere
saldırırlar? Günümüzün müreffeh toplumları, gelişmekte olan ülkelere de hızla yayılan
obezite salgınından muzdariptir. Avcı toplayıcı atalarımızın yeme alışkanlıklarını analiz
etmedikçe bizim neden en tatlı ve yağlı yiyeceklere yöneldiğimiz bir bilmece olarak
kalacaktır. Atalarımızın yaşadığı savanlarda ve ormanlarda yüksek kalorili tatlılar nadiren bulunurdu ve gıda da çok bol sayılmazdı. 30 bin yıl önce yaşayan sıradan bir avcı toplayıcının tek bir tatlı yiyeceğe erişimi vardı: Olgunlaşmış meyve. Bir Taş Devri
kadınının incirlerle dolu bir ağaç gördüğünde yapacağı en akıllıca şey, bunlardan
olabildiğince fazla yemekti, ta ki o yöredeki bir babun grubu ağacı ele geçirene kadar.
Yüksek kalorili yiyeceklerle tıkınmak bu yüzden genlerimize kazınmıştır. Bugün çok katlı
apartmanlarda ağzına kadar dolu buzdolaplarıyla yaşıyor olabiliriz, ama DNA'mız hâlâ
savanda yaşadığımızı zannediyor. İşte bugün bizim koca bir kap dondurmayı
kaşıklamamızı ve bunun yanında da jumbo boy kolayı hüpletmemizi sağlayan şey budur.
Bu "tıkınma geni" teorisi genel olarak kabul görmektedir.