''İtiraf ediyorum ben başka türlü olmak istiyordum size çok ilginç geldiğim bu durumumu değiştirmek bambaşka insan olmak istiyordum fakat kendimi başka türlü yapmak elimden gelmedi beceremedim anlıyor musun sizler gibi olmak istiyordum en aşağılık en bayağı görüneniniz kadar olmak istiyordum onu bile beceremedim.''

" Bütün hayatımca cezalıydım: durmadan bir kafesin içinde dolaştım.Gittiğim her yere, üstü kapalı, demir parmaklıklı bu kafesi taşıdım. Bütün dünyayı parmaklıkların arasından seyrettim."

" Hayat sıkıcı ne kadar."

Kafamı durdurmalıyım bir süre,
Basit şeylerle oyalamalıyım onu...

Bütün hayatınca konuştu. Sonunda tutunamayanlar diye bir söz çıkarabildi ortaya: Tek bir kelime. Çoğul bir kelime. Unutamadığı bazı insanları birleştiren bir kelime.

Gerçekler mideme oturdu.

Her şeyi duyuyoruz, hiçbir şeyi bilemiyoruz Olric. Bu duvarlar arasında kapandık kaldık. Savaş diyorlar, öldü diyorlar, halk diyorlar. Ne biçim şeyler bunlar? Rivayetler dolaşıyor, sözler geliyor kulağıma. Hep, bir yerlerde bir şeyler oluyor, biz bilemiyoruz, Olric.

Beni yolumdan çeviremeyecekler Olric!
Anlıyorum efendimiz.
Anlamasanda olur. Kimse anlamasada olur. Gerçek hürriyet budur Olric.