Müzmin bir üşengeç olmayan kimse bilmez. Ancak benimle aynı ruha sahip insanların açıklıkla anlayabileceği bir haldir bu. Biz geceleri yatarken üşendiğimiz için tuvalete gitmez, gece yarısı patlamak üzere olan bir mesaneyle uyanır ve sendeleyerek işemeye giderken kendimizden nefret ederiz. Biz şimdi çıkma teklifi etsek çıkmak gerekecek, çıkmayı bırak gezmek, dolaşmak, birlikte sinemaya gitmek icap edecek diyerek kızlara yaklaşmaz ve kendi yalnızlığımız içinde debeleniriz. Debelenmek fazla eylem içerdi gerçi, kımıldanırız diyelim.