Bitmesin diye çok uğraştım ama kendimi alıkoyamadım. bitti:) edebiyatta 100 sayfa olması gereken bir kitabı 300 sayfaya yayarsan, içinde barındırdığı tüm enteresanlıkları öldürürsün vak'asına örnek olabilecek nitelikteki kitaptır. sanki menteş bugüne kadar aklına gelen tüm enteresan cümleleri bir yerde toplamış, yeterli düzeye ulaştığında ilgi çekebilecek kurgu yoksunluğuna rağmen cümleleri sıralayıp, 300 sayfayı bulunca kitabı noktalamış.kitap sanki şöyle yazılmış: oraya buraya not edilen cümleleri toplayıp hadi kitap yazayım, der gibi. geri kalan kurgu mu? bir mantık dizisi mi? ah Zweigim nerdesin( ........... beni kitabi okumaya davet eden alinti ilk sayfada yazilmis olan "-hayat nasıl gidiyor? - yaşayan birine sor.."olmusdur) *- nasılsınız efendim? + bu bir sır. *bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görürler." sırf bu cümledeki ruh hali uğruna okunur bence) hmmmm....bide içerisinde çok sayıda marka geçen kitaptır aynı zamanda. bisküviden arabaya kadar.) Ruhi Mücerret'in bir türlü ölmemesinin kendisini bezdirmesini neredeyse her sayfada okumak sıkıcı bir hale dönüşüyor zamanla.ama iyi tarafi da sanki insanda Ruhi ile karşılıklı konuşuyormuş hissi yaratır. Ruhi anlatır sen dinlersin. hatta anlattığı anılar hakkında soru dahi sorasın gelir. gözünde Ruhi'yi canlandırırsın... kitapta kapitalizm algı yaratmak vb konulara gayet açık, gizlenmeden yer veriliyor. -mezar taşıma: Sizi AYAKTA KARSILAYAMADIGIM ICIN OZUR DILERIM,yazdiracagim... 100 yaşından küçükseniz, bu romanı mutlaka okuyun.......... sayfa 148 den bildiriyorum ki, okuma bilen herkes okumalı, bilmiyorsa bile okumayı öğrenip bu kitabı okumalı.ben demiyom kitap diyo) ...........şimdi reklamlar...