Mekân bizim zindanımızdır, dedim. Mekânın yalnız gözle göre bildiğimiz kadarı bize aittir; biz ise tamamen ona aidiz. O bizi yo rar, korkutur, çağırır, kovar. Bizi gördüğünü sanırız, o ise bizimle ilgilenmez bile. Ona hükmettiğimizi söyleriz, oysa yalnız bize gös terdiği hoşgörüden faydalanıyoruzdur. Yeryüzünün bize eğilimi yoktur. Şimşekler, dalgalar bizim için değildir; biz onların içinde yiz. Kendi öz yurdu yoktur insanın. O, kör güçlerden aşırır yur dunu. Yeryüzü mutsuzluktan başka bir şey vermeyen tuhaflıklar konutu olabilir yalnız, kimseye ait olmadığı gibi bize de değildir.