Zaaflarımızdan, kusurlarımızdan söz ediyor görünürken bile, alttan alta kendimizi övmeye devam ederiz. "En büyük kusurumuz" sorulduğunda sayıp döktüğümüz şeyler, insanlara çabuk inanıp güvenmemiz, herkesi kendimiz gibi bilmemiz, hiçbir artniyet düşünmediğimiz için çabuk suistimal edildiğimizdir; en ileri gidebildiğimiz yer, haksızlığa hiç gelemediğimiz için çabuk öfkelendiğimiz ya da doğru bildiğimizi söylediğimiz için insan küstürdüğümüz olur. Sonuçta bize puan getireceğini bildiğimiz, kusur diye sayılan saklı erdemlerin kurbanı olmuş bu mağdur dilini pek severiz.
Sayfa 74 - Metis Yayınları
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.