İnsan kaç yaşında olursa olsun, yakın ilişki içinde olduğu kişi tarafından anlaşılma, koşulsuz kabul edilme ve sevilme ihtiyacı bitmez. Belki de bu ihtiyaç bizi birbirimize yakınlaştıran güdünün ta kendisidir. Bu ihtiyacın varlığı sayesinde birbirimizi anlamak, ilişkimizi onarmak için uğraşır, çaba sarf ederiz. Sevilmediğini, anlaşılmadığını, kabul edilmediğini hissetmek ne kadar incitici ve yaralayıcı olsa da sevilmeye, anlaşılmaya hiç ihtiyacı yokmuş gibi davranmak daha ürkütücü bir durumdur. Çünkü karşısındakine ihtiyacı yokmuş gibi davranmak, ilişkiyi rengi olmayan görüntüye, sıcaklığı olmayan dokunuşa, kelimeleri olmayan sese dönüştürerek mekanik, soğuk ve mesafeli kılar.
Sayfa 147
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.