Bir baba düşünün, yirmi beş yıl sonra bir elinde üç telli sazı, bir elinde ahşap bavulu yıllardır görmediği oğlunun kapısına gelir bir gece vakti. Geçen zamandan, yıllardır kurulamayan ilişkiden dolayı mahcup o kapıyı çalmak kolay değildir. Açılan kapı baba oğulu karşı karşıya bıraktığında beraberinde yılların kırgınlıklarını, kızgınlıklarını, suçluluk duygusunu ve hesaplaşma arzusunu da getirmiştir.
Ucunda Ölüm Var'da Ağıtçı Kadınla peşinden koştuğum Heves Ali'yi Aşıklar Bayramı'nda buldum. Heves Ali ömrünün son demlerinde çıktı karşıma. Avukat Yusuf'un babası Heves Ali. 25 yıl oğlunu görmeyen Heves Ali. Her gittiği yerde kırık bir kalp bırakan Heves Ali.
Bu karşılaşma Yusuf için her ne kadar hesaplaşma vakti olsa da Heves Ali'nin hastalığı ve durumu nedeniyle içindekileri dökmek, konuşmak, hesaplaşmak mümkün olabilecek mi?
Baba oğul Diyarbakır'dan Kars'a çıkılan yolda uğranan duraklar, orada ziyaret edilen geçmişten gelen insanlar, Heves Ali'nin hayatındaki kadınların sırrına doğru, türkülerle bezeli bir yol hikayesi aynı zamanda Aşıklar Bayramı.
" Bir insanı son kez gördüğünü peşinen bilmenin acısı hiçbir acıya benzemiyordu. Babamı muhtemelen bir daha göremeyecektim."
Baba, benim çok hassas olduğum bir konu. Baba kokusu 18 yıldır duymaya hasret kaldığım bir koku. Her ne kadar yaptıklarını doğru bulmasam da bir türlü kıyamadım ben Heves Ali'ye yine de.
Yusuf'un merhameti, Heves Ali'nin pişmanlıkları, tamamlanmamış yarım kalmış aşklar, söylenmemiş sözler, ağır bir yük gibi taşınan kalpler ve tüm bunlara eşlik eden türküler, belki de bu hikayenin özeti. Aşıklar Bayramı'nın Netflix tarafından filme çekildiği haberleri de yakın zamanda paylaşıldı. Umarım kitap kadar güzel bir film olur.
Mutlaka okuyun Aşıklar Bayramı'nı, dinleyin birbirinden güzel türküleri. Sultan suyunu dinlerken bırakın aksın gözyaşlarınız. Kul yakup'un dediği gibi " baba dediğin tamamlanmamış bir kelimedir zaten."
