İlk bölümünü okurken tek istediğim kitabın bir an önce bitmesiydi. Bu iki durumdan kaynaklanıyordu: dil ve karakterler. Yazarımız o kadar çok argo kelimeye başvurmuş ki-normalde bu durum beni rahatsız etmez-insan bir yerden sonra rahatsız olmaya başlıyor. Ama ilk bölüm kadar diğer bölümlerde bu durumun olmaması okumamı kolaylaştırdı. Karakterlere gelecek olursak Alex ve çetesi… Alex başlı başına büyük bir nefret toplarken sizden bir de üç arkadaşıyla yaptıkları eylemler insanı çileden çıkartıyor. Özellikle tecavüz gibi bir insanın hangi akılla, hangi vicdanla yaptığını anlayamadığımız bir olayın da bu eylemler arasında olması nefretinize tuz biber oluyor. İlk bölümün bitip sonradan Alex’in tek başına yaşadığı olayların olduğu kısma gelince elimde olmadan yaşadıklarına içten içe sevindim diyebilirim. O tedavi süreci Alex’i düşünmeden değerlendirildiğinde aslında dehşete düşürüyor insanı. Tabii bu kısımların sonunda Alex’e üzüldüğüm de oldu bu tedaviden dolayı. Tedavi sırasında ve sonrasında yaşadıkları kolay şeyler değildi. Psikolojik olarak onu bile çökerttiğini görüyoruz aslında. Kitabın son bölümüne gelirsem Alex’in geldiği nokta beni çok şaşırttı diyebilirim. İlk ve son bölüm arasında Alex hem hala aynı hem de o kadar farklı ki bu bana kitapta en çok okuma zevki yaşatan kısım oldu. Genel anlamda kitabı okurken çok rahatsız edici buldum ancak değişik bir bakış açısıyla yazıldığı için okuduğuma da mutluyum.

Otomatik PortakalAnthony Burgess · İş Bankası Kültür Yayınları · 202393,1bin okunma

·

418 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Naz Başok