Babamın ölümünü izleyen aylarda kasvetli bir günde ailemin evinde mutfakta idim ve annem babamın belki 15 sene önce çekilmiş insanın içine işleyen sevimli bir fotoğrafına bakıyordu. Annem umutsuzca bana "bu fotoğrafın anlamı ne? hiçbir anlamı yok! üzerinde şurada burada koyu renk noktalar olan düz bir bez parçasından ibaret, hiçbir işe yaramıyor," dedi. Annemin kedere boğulmuş sözlerini çıplaklığı başımı döndürdü. Çünkü sezgilerim bana ona katılmadığını söylüyordu.
...
"Oturma odasında çok önemli bir piyano etütleri kitabı var bütün sayfalarında koyu renk işaretler olan kağıtlar bunlar. Tıpkı babamın fotoğrafı gibi, 2 boyutlu dümdüz ve eğilip bükülebilen kağıttan yapılmış. yine de 150 yıldır bunların dünyanın dört bir tarafından nasıl güçlü bir etki yaptığını düşün. O düz kağıtlar üzerinde kara işaretler sayesinde, birbirinden habersiz binlerce insan aynı anda parmaklarını kalmış görüntülerle piyanonun klavyesinde gezdirerek kendilerini anlatılmayacak ölçüde haz ve yüce anlam duyguları veren sesler üretiyorlar. ve bu piyanistler bize, senin benim gibi milyonlarca dinleyiciye, frederic chopin'in yüreğinde esen duygusal fırtınaları ulaştırıyorlar. Böylece hepimizde bir nebze de olsa chopin'in iç dünyasının kapısı aralanıyor ve frederic chopin'in kafasında, daha doğrusu ruhunda yaşadığı deneyimleri açılıyoruz. o kağıtlar üzerindeki işaretler ruh yongalarından, frederic chopin'in paramparça ruhunun etrafa dağılmış kırıntılarından başka bir şey değil."
·
98 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.