Dünyaya ve onun geçici güzelliklerine dalan insan içtikçe tekrar susayan gibidir. Ne sudan lezzet alır ne de içtiği vücuduna faydalı olur. Mümin itidalli insandır. Dünyada yaşar, dünya için yaşamaz. Aşk, zenginlik, mevki onun için ancak onu Rabbine götüren araçlar olmak zorundadır. Aksi durumda ebedi ahiretini kaybedecektir.
