İşte Dede de, hayat çilelerini kendinden ziyâde başkaları hesâbına çeken her büyük insan gibi, kanlı kılıçla hizaya gelmeyen kütleleri, ruhunun kemâl ve cemâlinden sızan bir anlaşılmaz şevk ve heyecanın sıcaklığı ile yumuşatan lâhuti bir ses ve nefesin tâ kendisi idi.
Sayfa 146