Allah Kullarına Acı Çektirmekten Zevk mi Alır?
İtiraza şöyle bir soruyla başlayalım. Acaba hayatın kendisinin taşıdığı elem, acı, zarar verme imkânları az mı da Allah durup dururken insanların başına fazladan “bela” açıyor? İnsanların birbirine verebilecekleri acı, zarar, sıkıntı yok mu da Allah “fitne” (denemek için olay) çıkarıyor?
İşin gerçeği, bela, ibtila ve fitne (imtihan) işte bu acı, musibet, zarar, şer ve seyyielerin içinde olmaktadır. Bu dünyada acı çektirip de ahirette bunun karşılığı olarak mükâfat vermesi Allah'ın “hakim” (anlamlı, doğru, maslahata uygun, dengeli, makul iş yapan) oluşuyla nasıl bağdaştırılabilir? Bu, insanın parmaklarını kesip satarak zevk veren bir şey almasına benzemez mi? Allah bir insanı sevindirmek için önce eşeğini kaybettirip (haşa) sonra da buldurur mu? İnsanın imtihan edilmesi böyle bir şey midir, yoksa, yeryüzündeki iradi kötülükleri, zulümleri, baskıları, sömürüleri ortadan kaldırmak için “cihad”a (cehd'le aynı kökten) girişmek ve bu süreçteki acılara, sıkıntılara direnip direnmemek midir?
Klasik kelamın böyle bir yanılgıya kaymasının temelinde, daha önce defaatle değindiğimiz parçacı/ lafızcı yorum metodolojisi yatmaktadır. Kur'an'ın teosentrik “retoriği” gözden kaçırılarak, ifadeler sofistike doktrin metinleri olarak yorumlanmıştır.
Sayfa 153-154
·
161 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.