Çok ender istisnalarla, iş ve iktisat alanlarının üstün insanları arasında "Asaletin gerektirdiği gibi" diye bir mefhumun bulunmadığını gördü. Zeki bir gezginin Alta-Pacific Kulübü'nde verdiği yemek sonrası konuşmasnda söylediği gibi, "Hırsızlar arasında namus vardır, hırsızları namuslu kişilerden ayıran budur." diye düşünüyordu. Bu veciz söz gerçeğin tam ifadesiydi. Bu modern üstün insanlar, kurbanlarına öğütledikleri doğru ve yanlış kuralları kendileri uygulamayan sefil bir haydut sürüsüydü. Bular arasında namus sözünün değeri, o sözü tutmak zorunluluğunu duydukları süre geçerliydi. O üstün insanlara gelince onlar bu gibi emirlerin üstündeydiler. Çalıyorlardı, hem de nasıl çalıyorlardı. Üstelik kendileri gibi olanlardan hırsızlıklarının hacmiyle orantılı saygı görüyorlardı.
Sayfa 139
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.