Hani olur ya bazen bizi strese sokan ya da üzen şeyler vardır ama hayatın asıl amacı mutlu olmaktır bunu bilirsin ama yine de mutlu olmayı ikinci plana atarsın, hatta öyle ki bazen yakıştıramazsın kendine mutlu olmayı, lüks gibi hissedersin. Bunu anlayamayan, yarayla dalga geçen yarası olmayandır ya hani bu güruh gelip size ne kadar ciddi ve kasıntı olduğunuzu, biraz eğlenmenizi söyleyip durur. Ne de kolaydır derdin yokken ya başkalarının derdini umursamadığından 'pozitif olmak elimizde' felsefesi yapmak! Ama bireyin acısı olmasa da yüzeysel mutluluklardan keyif almayarak anladığında mutsuz eden bilgileri almak pahasına da olsa anlam arayışında olması ona derinlik katar, derinlik de bilgelik katar. Bilgelik elbette gamlı baykuş olmak demek değildir ancak bazen dünyadaki kötülüklerden zarar görenlere somut bir yardımınız dokunmasa da, en azından birilerinin üzüntüsüne empati yapabilmeniz gerekir yani insanlık için bazen de üzülmeniz gerekir. Kendini üzmemek için bu gibi meseleleri umursamamak açıkça bencilliktir ve bilge insan bencil olmaz.