Âlemde çok görüyoruz ki, zalim, facir, gaddar insanlar gayet refah ve rahatla; ve mazlum ve mütedeyyin adamlar gayet zahmet ve zillet ile ömür geçiriyorlar. Sonra, ölüm gelir, ikisini müsavi kılar. Eğer şu müsavat nihayetsiz ise, bir nihayeti yoksa, zulüm görünür. Hâlbuki, zulümden tenezzühü, kâinatın şahadetiyle sabit olan adalet ve hikmet-i İlahiye, bu zulmü hiçbir cihetle kabul etmediğinden, bilbedahe bir mecma-i aheri iktiza ederler ki; birinci, cezasını; ikinci, mükâfatını görsün.
Sayfa 854Kitabı okudu
·
601 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.