Çekilmez bir kıskançlığın sonunda hayatları mahvolan Suphi, Muhsin ve Zehra; ölümün en derinlikli tabakalarında kendilerine uygun bir yer bile seçememiştir. Nabizâde'nın kaleme aldığı "bu romanın" roman olduğunu kanıtlayan en büyük nokta, psikolojidir. Genelgeçer bir bilgi olan "Türk edebiyatındaki ilk psikolojik roman denemesi" doğru olmayıp İntibah'tan sonra gelen diğer bir psikolojik romanımızdır. Realizmin ve özellikle de natüralizmin fazlasıyla hissedildiği bu romanda Nâzım'ın yaptığı en büyük şey, bireylerin iç dünyalarına inmesi ve onları tanımamıza yardımcı olmasıdır. Binaenâleyh Eylül'ün bir nev'î hazırlayıcısıdır. İstanbul'a dâir birçok özelliğin anlatılması ve anlatılanların çeşitli tasvirlerle desteklenmesi, romanı iyi bir roman yapan etmenlerden biridir. Suphi'nin "Zehra" yüzünden derbeder bir hayata sürüklenişi, bize Namık Kemal'in Mâhpeykeri'ni hatırlatmaktadır ama Nâzım, Namık Kemal gibi kötünün karşına iyiyi koymamış; kötünün karşısına yine bir kötü koyarak denklemi güçlendirmiştir. Bu tip romanların sadeleşmemesi ve o dönemdeki yazı dili okunması ayrı bir keyif verirken bu kelimelerin ve terkiplerin de natüralizm akımına riâyet ettiği âşikârdır.

ZehraNabizade Nazım · Can Yayınları · 201911,3bin okunma

·

267 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Egemen Dağ