Bak; gözlerin uykuluyken bu bir iftihar mektubudur. Ve
kapanırsa gözlerim, bu hayat baştan sona soylu bir intihar mektebidir.
Kendimi anlamayı burada, dizlerim üzerinde öğrendim.
Kendimden nefret etmeye ve insanların gözlerine yansımanın
utancına burada vardım. Yaşamaktan nefret ettiğim yer, yaşama
başladığım yerin kendisi. Şimdi, hemen, okunaksız ellerimle,
ölüm, yazacağım duvarlarına; bir yolcuyum, duvarlara yürüyeceğim.
Ölüm beni hiç doğmadığım evime götürecek. Sıcak
yemekler koyacak önüme. Kitaplarım olacak, defterlerim ve bir
de daha önce kimsenin atlamadığı bir pencerem. Dilemmasıyla
açılacak pencerem; ya anlayacağım, ya atlayacağım ondan. Bir
ölümden başka bir iç ölüme. 
Hep Böyle Mi Bu
·
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.